Super Mario Land 2 to jedna z  najlepszych i najpopularniejszych gier na oryginalnego Gameboya. Jest to także jedna z moich ulubionych platformówek (zaraz po JJR2 ). Została ona wydana w 1992 r.
Fabuła gry sytuuje się zaraz po tej ze swej poprzedniczki: Podczas gdy Mario walczył z kosmitą Tatanagą, szaleniec o imieniu Wario przejął władzę nad krainą Mario Land, hipnotyzując jego mieszkańców. Jedyną możliwością pokonania go jest znalezienie tytułowych 6 złotych monet pozwalających otworzyć bramę do zamku Wario, po drodze eliminując jego sześciu sługusów. Teraz nasz bohater musi przeciwstawić się pomocnikom szalonego dyktatora i uratować jego mieszkańców.
Gra jest podzielona na 32 poziomy (po 4 na każdym obszarze+2 specjalne). Pierwszy z nich jest bardzo podobny do tych z pierwszego SMB. Dopiero potem gra rozwija skrzydła. Niektóre obszary zadziwjają pomysłowością. Można pograć we wnętrzu ogromnej zabawki w kształcie Mario, brzucha wileoryba (przypomina się Pinokio) lub nawet w kosmosie. Pozwoliło to twórcom na dodanie całej masy nowych przeciwników, w tym mrówek, larw, spadających kolców itd. Ciekawy jest także zupełnie nowy bonus, zajęcze uszy, który pozwala wąsatemu hydraulikowi utrzymywać się bardzo długo w powietrzu. Dzięki niemu możemy dostać się do wielu ukrytych miejsc i power-upów.
Bardzo fajnie zrobione jest tu także sterowanie, choć trochę różni się od tego w większości gier z Mario w roli głównej. Np. przytrzymanie A pozwala biegać, ale nie można się rozpędzać tak jak zwykle. Trudno to wytłymaczyć, po prostu trzeba zagrać, aby się o tym przekonać.
Dużą wadą produkcji jest jednak poziom trudności. Jest ona tak łatwa, że wystarczy 4 godziny, aby ją przejść. Trochę to mało To głównie za sprawą śmiesznie prostych minigierek w których można zdobyć nawet 3 życia za jednym razem, a (przy odpowiedniej wprawie) taką minigierkę można odblokować pod koniec każdego poziomu. Daje to łącznie ok. 90 możliwych do uzyskania żyć! Co więcej po otrzymaniu 999 monet można wygrać nawet 99 żyć za jednym razem!
Grafika stoi na najwyższym (jak na GB) poziomie. jest wyjątkowo czytelna i ładnie narysowana. Jest to niezłe osiągnięcie, jako że ekran na którym jest wyświetlana ma rozdzielczość mniejszą od większości nowych komórek i wyświetla tylko 4 odcienie szarości.
Jeszcze lepiej prezentuje się muzyka która jest po prostu genialna. Do dziś nucę czasem piosenkę z obszaru kosmicznego
Ogólnie gra się bardzo przyjemnie i choć gra ma małe wady, polecam ją wszystkim wielbicielom Mario (takim jak ja ).

Gameplay: 8/10
Grafika: 9/10
Dźwięk:10/10

**jest to moja pierwsza recenzja jakiejkolwiek gry, więc proszę o wyrozumiałość

Ostatnio edytowany przez poomex (2009-10-20 20:29:16)